Ritueelbegeleider
Een niet-religueuze uitvaartplechtigheid bestaat veelal uit een afwisseling van muziek en gesproken woord, aangevuld met bijvoorbeeld kaarsen branden of bloemen leggen. Daar hoeft helemaal niets mis mee te zijn. Mijn vraag is of families daarmee niet ongemerkt voorbijgaan aan de fundamenten van een afscheidssamenkomst. Is er nog iets buiten de mens? Is er meer dan dit leven? Wat is onze dieptedimensie? Kerkdiensten reflecteren van nature op deze vragen en kerkmensen herschrijven vanuit dat soort vragen het leven en geloof van hun dierbaren.
Een ritueelbegeleider kan heel goed invulling geven aan een niet-kerkelijk en waardig afscheid. Hij of zij besteedt aandacht aan de overledene op basis van drie elementen: omkijken, stilstaan, verdergaan. Omkijken op het leven, liefst met rituelen en symbolen die onuitgesproken gevoelens en emoties verwoorden. Stilstaan bij de dood en de daarbij opkomende gevoelens van bijvoorbeeld verdriet, boosheid, ontreddering of juist berusting. En (pas) daarna komt er ruimte voor het verdergaan, met troost en hoop. Alle twee vormen - de religieuze èn de niet-religieuze - vragen bijtijds om bewustwording, moed, kracht en inzet om tot een mooi en eigen afscheid te komen. En daar werk ik met liefde aan mee.