Terugblik op mijn tweede jubileum

Nu het zand wat is gezakt wil ik de lezers graag laten weten dat het - zeker voor mij! - een hele, hele mooie middag was. Heel kort gezegd: het klopte allemaal.

De onderdelen sloten naadloos op elkaar aan en er hing (dus) ook een hele goede sfeer. Steffen oefende met ons heel ontspannen om op verschillende manieren naar hele verschillende foto's te kijken en dat was meteen de brug naar het toneelstuk, waarnaar de bijna volle zaal ademloos luisterde en keek en bijna mee-leefde. De nabespreking - o, wat goed dat die er was - benadrukte de realiteitszin van de boodschap: in het land van rouw kent niemand de weg. En dus kunnen en zullen er hele 'rare' dingen met je gebeuren. Bijvoorbeeld dat je na anderhalf jaar nu voor het eerst kan huilen.... Laat maar toe, die emoties, en: praat!! Live klezmer-muziek tussendoor is een zeer passend genre (dank, Jannette, Hanne en Tjerk!) en het was ook goed om na aandacht voor het hoofd en het hart, die voor de maag niet te vergeten, voordat we weer de wereld in gaan.

Op naar de twintig!!